Na een ontspannen vakantie op het platteland keert het stel vol boodschappen terug naar huis, klaar om van het einde van de zomer te genieten.
Even later wordt hun rust verstoord door een telefoontje van verre familieleden die hun teleurstelling uiten over het feit dat het echtpaar hen niet heeft bezocht. Het telefoontje verandert al snel in een verzoek: hun dochter Polina heeft zich ingeschreven voor een instituut in de stad en zonder het van tevoren te bespreken, besluiten ze dat ze bij hen zal wonen terwijl ze studeert.
De echtgenoten zijn verrast en herinneren zich nauwelijks hun relatie met Polina.
Ze zijn erg verbaasd over het voorstel van de familieleden, vooral omdat ze de onlangs vrijgekomen kamer van de zoon van de echtgenoten al voor hun dochter hebben uitgekozen. De totale minachting van de familieleden voor de autonomie van het echtpaar en de behoeften van hun zoon veroorzaakt wrok. De man bood aan een excuus te verzinnen door te zeggen dat hun zoon de kamer nog steeds nodig zou hebben.
De vrouw pleitte zelf voor eerlijkheid en benadrukte de categorische ontkenning van de opgelegde verplichtingen. Ze vond het beter om de situatie onmiddellijk op te lossen en stelde voor dat Paulina naar een studentenhuis zou verhuizen of een appartement zou huren. Vastberaden in hun beslissing brachten de echtgenoten hun familieleden op de hoogte van hun weigering, klaar voor eventuele gevolgen. Ondanks de waarschijnlijke escalatie besloot het koppel vastberaden dat de vrede en onafhankelijkheid van hun gezin belangrijker waren dan in te stemmen met een ongewenste samenwoning omwille van twijfelachtige familiebanden.
