Opgevoed door een militaire vader die een zoon wilde, zag ik eruit als een jongen, hield ik van in bomen klimmen en met strings schieten, wat in schril contrast stond met mijn typische meisjesachtige interesses in cosmetica en jurken.
Pas toen ik een tiener was, ontdekte ik mijn vrouwelijkheid, aangemoedigd door de zachte aanmoediging van mijn moeder om sporten als boksen en voetbal op te geven ten gunste van traditioneel vrouwelijke bezigheden.
Tijdens mijn studie lichamelijke opvoeding ontmoette ik Vladika, die mijn niet-traditionele interesses deelde. Onze relatie sprak mijn vader aan, vooral omdat Vladika een militaire carrière ambieerde en zo zijn onvervulde droom vervulde om een zoon te hebben. Deze band tussen hen overschaduwde echter mijn relatie met mijn vader, die meer geïnteresseerd was in Vladika’s leven dan in het mijne! Toen ik op een dag thuiskwam en een onverwachte scène van verraad met Vladika zag, gebruikte ik mijn zelfverdedigingsvaardigheden tegen hem.
Ik nam mijn ouders in vertrouwen en hoopte op steun, maar het bleek dat mijn vader aan Vladika’s kant stond, mijn pijn bagatelliseerde en mijn onvergeeflijke verraad vergaf. Ik voelde me vervreemd en niet gewaardeerd en confronteerde mijn vader met zijn twijfels over zijn liefde en begrip, maar ik werd weggeduwd. In de hoop mijn zelfrespect terug te winnen, besloot ik te scheiden en mijn relatie te verbreken met een situatie die mijn waardigheid ondermijnde. Ondanks alle onrust bleef ik hopen dat de vader zijn vergissing zou inzien en zijn prioriteiten zou veranderen, door de waarde van zijn dochter te erkennen naast de ongepaste ouderlijke relatie met zijn inmiddels ex-zwager.
