Ik heb een kleindochter van 4 jaar, Vikusia. Ze is een heel actief kind.
Ze staat graag in het middelpunt van de belangstelling, maakt veel lawaai en trekt de aandacht van iedereen. Onlangs waren mijn dochter en haar man klaar met de renovatie van hun huis en terwijl ze aan het verhuizen waren, vroegen ze me om een paar dagen op Vicusia te passen. Nou, ik wist wat voor een orkaan mijn kleindochter was… Ik wist al ongeveer waar ik me op moest voorbereiden, maar ik kon geen nee zeggen tegen mijn dochter en ik wilde ze ergens mee helpen… Dus Vikusia kwam naar me toe met haar favoriete speelgoed, boeken en alles. De eerste dag was heel actief: we reden op de step, lieten de honden uit en probeerden alle attracties uit.
De tweede dag was niet goed voor hetzelfde, maar de derde dag wel. Die dag vroeg mijn kleindochter of ze thuis mocht blijven na het ontbijt. Ze wilde slapen, dus legde ik haar in bed. Ik wist niet dat deze knappe meid een plan voor de dag had. Terwijl Vika sliep, maakte ik eten voor ons, kwam thuis, zette het tv-programma aan, was halverwege de tweede aflevering en realiseerde me dat Vika nog steeds sliep. Ik was benieuwd hoe diep ze sliep, dus ging ik naar haar kamer. Ik ging naar binnen en pakte haar hoofd vast.
Mijn gelukkige kleindochter lag op mijn bed met een nagelknipper en restjes stof. “Ik denk dat het zo fijner is,” zei mijn kleindochter. “Ik heb haar in de hoek gezet, maar zelfs hier vond ze iets te doen: ze sloop mijn kast in om aan de knopen van mijn leren jas te trekken. Het was voor deze misdaad dat ik haar betrapte. Ze schudde haar hoofd, legde uit dat alles er in haar hoofd mooier uitzag en ging tekenfilms kijken. Mijn zwager kocht een nieuwe bontjas en deken voor me, maar ik voel nog steeds angst, dus als ik op mijn kleindochter moet letten, ga ik naar hen toe, niet zij naar mij.
