– Natasha, je kunt met dit huis doen wat je wilt. Je kunt het verkopen of je kunt er gaan wonen.
Ik wil daar niets mee te maken hebben,” vertelde haar broer haar aan de telefoon. Andrei heeft een villa, maar wij niet. Dus gaan we daar de zomer doorbrengen,” zei haar man tegen haar. – Grisha, je kent Andrei’s vrouw niet. Mama’s huis is oud. Ze willen het niet in deze staat. En als jij en ik daar alles renoveren, zal Galina onmiddellijk haar deel komen opeisen,” zuchtte Natalia. Het was zes maanden geleden sinds hun moeder stierf. Dus kwamen Natalia en Grigory naar het dorp. Tijdens het schoonmaken vond Natalia een doos. En daarin vond ze een brief van haar moeder.
“Natalia en Andriy. Als ik weg ben, maak dan geen ruzie. Natalia, ik laat je mijn oorbellen en ring na, en Andriy de ring van je vader. Er zijn bankrekeningen op jullie naam. Jullie hebben er elk 100.000 hryvnia op staan. Ik heb één verzoek voor je – verkoop het huis niet. Geef het aan iemand die het nodig heeft. Maria heeft de laatste zes maanden voor me gezorgd. Haar huis is erg oud. Geef het huis aan haar. Ze is eenzaam. Maria heeft me geholpen en ik wil haar helpen…’ Andriy was blij met de brief van zijn moeder, ‘Ze heeft het goed bedacht.
Ik wilde zelf geen afstand doen van mijn ouderlijk huis. Ik steun je en ben bereid om alle papieren te tekenen,” zei zijn broer over de bezwaren van zijn vrouw heen. Maria weigerde te verhuizen. “Ik zal mijn leven hier slijten,” zei zijn broer. ”Tante Maria, laten we u verhuizen naar onze stad. Wat kunt u hier alleen doen? En dat deden ze. Maria ging bij Natalia wonen. Ze schonk haar huis aan haar en aan Gregory. Maria’s tante stierf een jaar later. Grigory en Natalia braken haar oude huis af en bouwden er een nieuw, klein maar gezellig huis voor in de plaats, waar ze de zomer kwamen doorbrengen. Op verzoek van hun moeder gaven ze het huis van hun ouders aan de jonge familie.
