We waren 30 jaar getrouwd. Mijn vrouw is een echte slang, ze werd meteen na de bruiloft verliefd op me…
Maar ik was verliefd en zag niet dat ze alleen voor de winst bij me was. Ik werkte hard om ervoor te zorgen dat we alles hadden om comfortabel thuis te wonen.
Ik gaf Irina altijd dure cadeaus en weigerde haar nooit iets. Ik hield van haar en dacht dat het wederzijds was. Op een dag zag ik papieren in het handschoenenkastje van haar auto. Dezelfde dag moest mijn auto voor controle en ik nam hem mee. Onderweg ging mijn telefoon kapot en ik wilde een oplader zoeken.
Er viel een grote stapel papieren uit. Het was vreemd, want mijn vrouw deed niets in ons bedrijf en had geen papieren met soortgelijke stempels. Ik was nieuwsgierig en las de eerste regel waarin stond dat de hele erfenis bij een scheiding in tweeën wordt gedeeld.
Ik was op zijn zachtst gezegd geschokt. Ik dacht erover na en gaf de papieren terug. Als ze wil scheiden, vind ik dat niet erg, maar ze krijgt niets van mij. Ik heb al mijn bezittingen overgedragen aan mijn ouders, officieel had ik niets. Ik maakte alles over op hun rekening.
Een half uur later belde Irina me gillend op dat ze de rekening van een boetiek niet kon betalen. Ik zei haar dat ik er een bedrag uit moest halen om het te betalen. Als antwoord hoorde ik dat ik daar spijt van zou krijgen. De volgende dag begon de scheidingsprocedure. Mijn vrouw kwam erachter dat ze niets zou krijgen en ze was woedend.
Ze begon me te vertellen dat ze me op de bruiloft niet langer dan een half uur trouw was geweest. Het bleek dat ik een blinde en verliefde pinguïn was die al die tijd was gebruikt. Ik walgde enorm en schaamde me voor mezelf en mijn ouders. Ze vertelden me meteen dat ik met haar geen goed gezin zou kunnen stichten. Ik gaf het op en dacht dat ze het mis hadden.
