– En waarom zweeg je? Waarom heb je zo’n waarheid voor me verborgen gehouden?” schreeuwde Orest…
Hij kon nog steeds niet geloven dat zijn geliefde Masha zoiets kon doen. Orest was al 45 jaar oud toen hij Masha ontmoette, een jong meisje dat net was afgestudeerd aan de universiteit en aan een stage was begonnen. Ze viel meteen voor hem. Haar lieve glimlach en stralende ogen, die soms recht naar zijn hart schoten, lieten hem niet onverschillig. Orest hield van dat soort meisjes: jong, energiek, mooi. Hij verspilde geen tijd en won geleidelijk haar aandacht. Hij bracht Masha naar de slaapzaal, kocht koffie voor haar tijdens de lunch en hielp haar met haar werkverslagen.
Masha realiseerde zich dat Orest een geweldige match was. Hij had genoeg geld, een eigen appartement en een auto. Welk meisje droomt niet van zo’n man? Dus na een maand van hun kantoorromance verhuisde ze uit het studentenhuis naar Orest’s huis. Samen reisden ze, gingen op vakantie naar het buitenland en hadden leuke en zorgeloze tijden. Orest grapte vaak dat Masha hem een tweede jeugd gaf. Er ging een jaar voorbij, toen nog een, maar er kwam geen huwelijksaanzoek. En waarom wachten? Ze hadden alles: een appartement, een auto en een goede baan. Bovendien zorgde Orest volledig voor Masha.
– Besteed je salaris aan wat je wilt,” zei hij, ”cosmetica, winkelen, vrienden ontmoeten, manicures. Op een dag, toen hij zijn kantoor aan het opruimen was, stuitte Orest per ongeluk op een map met documenten. Ternopil, Lesia Ukrainka Street, 80 vierkante meter… Wat is dit voor onzin?
Maar daar hield de verrassing niet op. Hij bestudeerde de documenten in detail, controleerde alle informatie. Op de laatste pagina zag hij Masha’s handtekening – zij was de koper. “Kun je uitleggen waarom je dit appartement nodig hebt?” “Luister, lieverd. Ik woon bij je als Assepoester: Ik kook, maak schoon, koop boodschappen, hou alles netjes. Maar wat ben ik voor jou? Een vriendin?
Een kamergenoot? Een gratis huishoudster en kok? Ik wil niet op een dag op straat belanden als je plotseling van gedachten verandert. “Dus je vertrouwt me niet?” Orestes was verontwaardigd, “twijfel je aan onze relatie? Die avond hadden ze lang ruzie. Maria wilde maar één ding: een bruiloft, om hun relatie te formaliseren. Maar Orest, die al een mislukt huwelijk achter de rug had, wilde niet nog meer risico’s nemen. Hij was tevreden met de vorm van een vrije relatie.
Deze houding van Orest baarde Masha zorgen. Wat als hij niet meer verliefd op haar zou zijn? Alles gaat nu goed, maar niemand is immuun voor verandering. Sinds haar kindertijd droomde ze van een witte jurk en een groot gezin, en Orest vond alleen maar nieuwe uitvluchten. Haar geduld was op. Maria besloot een appartement te kopen als back-up in geval van scheiding. Ook al zal haar hart gebroken zijn, ze heeft wel een dak boven haar hoofd. Wie steun jij in deze situatie? Waarom? Wiens standpunt staat dichter bij jou?
