Ik heb een vriendin. Zij is vroeg getrouwd. Ze hielden heel veel van elkaar. Iedereen was jaloers op hun liefdesverhaal…
Ze gingen al met elkaar om sinds school en trouwden meteen na hun afstuderen. Ze werden “Romeo en Julia” genoemd omdat ze een gelukkig stel waren: altijd vrolijk en lachend. Ze waren even oud. Je zou jaloers kunnen zijn op hun liefde voor elkaar. Op 19-jarige leeftijd besloten ze te trouwen. Ze dachten niet aan kinderen, want het was nog te vroeg, ze moesten hun studie afmaken. Later kreeg hij een baan in een fabriek en zijn vrouw werkte voor een bedrijf in het centrum van de stad.
Ze droomden ervan om een eigen huis te kopen, maar alles stortte meteen als een kaartenhuis in elkaar: hij kwam achter de ontrouw van zijn vrouw. Volgens haar bedroog ze haar man uit interesse. Hoe voelt het om begeerd te worden door een andere man? Misschien is het anders?
Ze was geïnteresseerd in de aandacht van andere mannen, hun houding tegenover haar. Ik kon niet begrijpen waarom ze haar man bedroog als ze hem aanbad. Voor mij was haar daad verschrikkelijk, want hoe kun je een geliefde bedriegen? Hoe kun je met hem blijven samenleven, plannen maken en over je gevoelens praten na een verraad?
De man vergeeft de ontrouw van zijn vrouw niet en vraagt een scheiding aan. Immers, als een vrouw één keer vreemdging, zal ze dat weer doen. Hij kon haar vergeten en ontmoette een meisje bij wie hij rust vond en een volwaardig gezin stichtte. Ze kochten een appartement. Het lot schonk hen een kind. Maar het leven van zijn ex-vrouw liep op de klippen: ze woonde samen met een werkloze minnaar. Als het geld op was, zat hij de hele dag op de bank en dwong haar te werken. Hij sloeg haar. Ze heeft zelfs een hersenschudding opgelopen. Ik denk dat dit hele verhaal aan haar te wijten is, want haar man is haar tot het einde toe trouw gebleven en als zij niet zo gemeen was geweest, zouden ze in liefde en begrip hebben geleefd.
