Mijn collega Natasha keek me smekend aan: -Alina, alsjeblieft. Laten we vandaag gaan wandelen. Laten we naar de bioscoop gaan. Ze zeggen dat ze een heleboel nieuwe films vertonen. Zullen we gaan? -Wel, waarom niet?…
Laten we gaan! Toen de dienst erop zat, gingen we naar het winkelcentrum. We gingen in een café zitten waar ze onze favoriete steaks serveren. En toen dronken we koffie, die ongelooflijk lekker bleek te zijn. Daarna gingen we naar de bioscoop. En om 23.00 uur bestelde ik een taxi naar huis. Ik kwam aan, stapte uit bij de ingang. Ik zag iemand op een bankje zitten. Ik dacht dat het een man was. Ik kwam dichterbij en zag dat het mijn familielid uit het dorp was. Hij zei dat hij al vier uur op me zat te wachten.
Mijn telefoon nam niet op en hij had een slaapplaats nodig. Ik nodigde hem thuis uit. Er was niets gekookt en ik had geen energie meer, dus ik zette thee, sneed wat fruit, maakte een paar broodjes en serveerde ze. En wat te doen met de nacht. Ik heb maar één bed. Er waren geen reservematrassen in de buurt. Ik vertelde het aan mijn familielid. Daarom legde ik een van de dekens op de grond en liet hem zich onder de andere verstoppen. Omdat het appartement gehuurd was, bewaarde ik er alleen de meest ongewenste dingen. Toen ik ‘s ochtends wakker werd, was mijn familielid weg. Hij zei niet eens gedag. Een paar uur later belde mijn moeder:
-“Ben je helemaal gek geworden? Hoe kun je een dierbare zo behandelen? Hij heeft vier uur op je gewacht en je hebt hem op de grond gezet en hem niet eens eten gegeven?” -Wat moest ik dan doen om 11 uur ‘s avonds? Bovendien kwam hij onaangekondigd. Ik serveerde hem wat er in de keuken stond. En trouwens, als hij zo’n honger had, waarom wachtte hij dan vier uur op me? Was het moeilijk om naar een café te gaan? Of wat te eten mee te nemen? Was het echt zo moeilijk om een hotel of hostel te huren? Hij kwam tenslotte maar voor één nacht! En als ik niet was thuisgekomen, zou je dan de nacht op de bank hebben doorgebracht?
