Grigory’s vader was ernstig ziek. Hij had constante verzorging nodig, dus vroeg Grisha zijn vrouw om bij zijn vader in te trekken, die ook alleen woonde…
Na 10 jaar bij Grisha te hebben gewoond, werd Nina bijna de dochter van haar schoonvader. Ze hield veel van hem en respecteerde hem. Maar met haar man was het nog erger. Grisha en Nina voelden bijna niets voor elkaar, want ze trouwden niet uit liefde, maar omdat het moest, en er was geen passie tussen hen, dus het stel kreeg geen kinderen. Nina stemde ermee in om meteen bij haar schoonvader in te trekken, zonder ceremonie. Ze wilde haar huis niet verlaten, maar ze besefte ook dat ze zich nog meer op haar gemak zou voelen zonder haar man, want als hij thuis was, hing er een zekere spanning in de lucht. Nina ging naar het huis van haar schoonvader en zoals je je kunt voorstellen, was dat waarschijnlijk het mooiste moment van de afgelopen 5 jaar.
5 jaar lang was ze de hele tijd bij haar man geweest en voelde ze zich niemand anders, en nu werd haar schoonvader langzaam zelfstandig en Nina ontspande zich als het ware. Hoewel de schoonvader met de tijd beter werd, deed de ziekte zijn werk: hij stierf… De begrafenis was moeilijk, maar Grisha leek niet helemaal verloren. Hij zei dat hij zijn vader al lang geleden had opgegeven, omdat hij niet voor hem had gezorgd… Het was al een tijdje geleden. De man kwam nog steeds niet thuis en als hij thuiskwam, praatten hij en zijn vrouw niet – ze hadden geen gemeenschappelijk onderwerp… Nina werkte niet, omdat Grisha dat niet toestond, hij zei dat de enige bezigheid van zijn vrouw het huishouden moest zijn. Op een dag verveelde Nina zich en had ze heimwee naar het huis van haar schoonvader. Dat huis had dierbare herinneringen en gevoelens…
Dus kwam het meisje aan met wat onrust in haar hart, stak de sleutels in het slot, maar ze drongen niet helemaal door. “Pardon, wie bent u en wat wilt u?” vroeg ze op dreigende toon, terwijl ze tegelijkertijd het kind door elkaar schudde. “Ik ben de eigenaar van dit huis,” antwoordde Nina, terwijl ze probeerde haar positie niet te verliezen. En Grisha vertelde me dat ik de bazin ben. Nu gaan we uitzoeken wie jij bent… de hospita…’ antwoordde de vreemdeling, draaide een nummer en overhandigde de telefoon aan Nina. Het woord ‘Favoriet’ stond op het scherm en daaronder stond een pijnlijk bekend telefoonnummer. “Vertel eens, ben ik je zoon?”, vroeg Nina aan de beller. “Ik zal alles uitleggen, wacht op me, ik kom er zo aan”, antwoordde de beller, maar Nina hoorde niet al zijn woorden. Ze gaf de telefoon terug aan de vreemdeling en vertrok.
