Onlangs beviel mijn vrouw van een zoon. Het kind was erg begeerlijk, dus ik was helemaal in de wolken…
Toen ze me de baby door het raam liet zien, kon ik wel huilen van geluk. We spraken aan de telefoon en ze klonk overstuur, maar ik lette er toen niet op. Toen kwam ze naar ons toe met een pakje in haar armen, vastgebonden met een blauwe strik. Ik gaf mijn vrouw de bloemen en zij gaf mij de baby.
Ik ging zo op in de baby dat ik de droevige uitdrukking op het gezicht van mijn vrouw niet opmerkte. Zodra ik naar het kind keek, was ik sprakeloos. De baby had smalle ogen! Mijn eerste gedachte was dat mijn vrouw vreemdging. Maar er zijn geen mensen met smalle ogen in onze stad. Met wie kan ze me dan bedrogen hebben? Er zijn te veel vragen en geen antwoorden. -Misschien was er een vergissing?” vroeg ik zwakjes.
Toen pakte mijn moeder mijn hand en sleurde me mee, terwijl ze het kind teruggaf aan haar vrouw. -“Natasha heeft je niet bedrogen! Het zit allemaal in onze genen! -Wat? -Natasha belde me meteen vanuit het ziekenhuis en vertelde me dat het kind smalle ogen had! “Je overgrootvader was pas getrouwd met een Chinese vrouw, dus van tijd tot tijd kunnen zulke genen onze familie binnensluipen! Mama liet me een oude foto zien van mijn overgrootvader met een Chinese vrouw. Ik haalde opgelucht adem. Het was goed dat ik alles op tijd te horen kreeg.
