Ik ben 16 jaar geleden naar Italië gegaan om te werken en woon nu al 10 jaar samen met een Italiaanse man…
We zijn niet officieel getrouwd, maar we wonen samen. Mario gaat graag met me mee naar Oekraïne en deze keer is hij ook meegekomen. Ik heb een enige dochter die 10 jaar geleden is getrouwd. Tegen die tijd had ik al wat geld verdiend, dus gaf ik het pasgetrouwde stel een appartement als huwelijkscadeau.
Eerst was mijn schoonfamilie blij, maar toen ze erachter kwamen dat het appartement niet in een nieuw gebouw was, waren ze zelfs beledigd en zeiden ze dat ik wel een stapje extra had kunnen doen. Maar ik had op dat moment niet genoeg geld voor een nieuw appartement en ik realiseerde me dat ik in een nieuw gebouw geld zou moeten uitgeven aan reparaties. En hier is het appartement al bewoond, je kunt er gewoon in gaan wonen. Mijn zwager was vooral chagrijnig over de oude renovatie. Maar ik zag er niets verkeerds in.
Alleen hier geven mensen veel geld uit aan reparaties. In Italië woont iedereen in oude huizen of appartementen, met meubels die hun ouders hebben achtergelaten, en ze zijn gelukkig! Mario en ik kwamen eind december aan. Mijn dochter ging op kerstavond naar haar schoonvader en nodigde ons uit. We stemden toe, maar nu heb ik heel veel spijt. Ik kwam natuurlijk niet alleen naar de koppelaars, maar samen met Mario.
In plaats van me te bedanken voor alles, begonnen de ouders van mijn zwager me te verwijten dat ik alleen aan mezelf dacht en dat ik niet genoeg om onze kinderen gaf. Mario begrijpt niet alles, maar hij begreep de essentie van ons gesprek en hij vond het helemaal niet leuk. En om eerlijk te zijn, ik ook niet. Ik ben een oude vrouw, maar ik heb een appartement gekocht.
En de koppelaarster heeft onze kinderen in 10 jaar niet geholpen. Toegegeven, de koppelaarster helpt mijn dochter met de kinderen, maar dat is haar plicht, ze is een geboren oma. Mijn koppelaarster is erg bezorgd over het huis dat ik voor mezelf heb gebouwd. Ik heb echt een mooi, nieuw huis waar ik wil gaan wonen als ik terugkom.
Ik weet niet hoe mijn leven met Mario zal verlopen, dus ik denk alvast na over mijn oude dag. De koppelaarster vindt dat ik mijn dochter, schoonzoon en kleinkinderen in mijn huis moet laten wonen, wat niet goed is, want de kinderen zitten opeengepakt in het oude appartement en mijn huis is leeg. Ik zei rechtuit tegen de koppelaarster, de vrouw van de koppelaarster, mijn dochter en mijn schoonzoon – laat ze geen inbreuk maken op mijn eigendom. Ik gaf zoveel als ik dacht dat nodig was. En als ze meer nodig hebben, moeten ze het zelf maar gaan verdienen. Ik moet aan mezelf denken.
