Toen ik mijn auto stopte om een noodoproep te beantwoorden, kwam er een oudere vrouw met een zware tas naar me toe en tikte lichtjes op mijn autoraam…
Ik draaide het raam naar beneden en ze vroeg of ik taxichauffeur was. Ik zei nee, maar vroeg haar waar ze heen wilde. De oudere vrouw legde uit dat ze haar bus had gemist en naar een privé-sector moest, ongeveer twee mijl verderop. Ze zag er moe uit en ik kon zien dat ze moeite had met ademhalen.
Ik besloot haar een lift aan te bieden en ze ging voorin zitten. Tijdens de rit deelde oma haar verhaal met me en ik luisterde aandachtig. Toen we aan het einde van de weg haar huis bereikten, opende ze haar portemonnee om me te betalen, maar ik weigerde haar geld aan te nemen.
Ze was verrast en zei: “Dank je, zoon. Moge God je een goede gezondheid geven. Toen hij wegging, voelde ik een zware steen in mijn hart.
Ik realiseerde me dat onze samenleving niet genoeg aandacht besteedt aan de zorg voor ouderen. In plaats daarvan richten we ons op financieel succes en sociale status. Ik schaam me voor de manier waarop ons land met de oudere generatie omgaat. Ik deelde mijn ervaring met lezers om iedereen eraan te herinneren dat we ouderen moeten helpen.
We kunnen boodschappen voor ze doen, hun rekeningen betalen, ze een zitplaats in het openbaar vervoer aanbieden of ze helpen hun tassen naar huis te dragen. Kleine daden van vriendelijkheid kunnen een groot verschil maken en hun leven gemakkelijker maken.
