Lesya, je weet dat ik volgende week naar een warm land vlieg. Mama heeft zelfs een ticket gekocht. “Misschien ga je mee?” zei Roman onzeker. “Je weet dondersgoed dat ik werk en niemand laat me volgende week vrij,” zei ik geïrriteerd, ”ik heb pas in juli vakantie. “Maar mam heeft al een ticket gekocht…’
Ik wil het haar niet onthouden… Ik ga waarschijnlijk toch,” zei Roman. “Ja, graag zelfs!” Ik ergerde me aan deze stand van zaken. Roman werkte niet, hij studeerde nog aan de universiteit. We konden wachten tot mijn vakantie en samen gaan. Maar nee, zijn moeder kwam tussenbeide en kocht deze bon voor hem.
En hij kon zijn moeder niet weigeren en de vakantie uitstellen. Zoals altijd en in alles is hij een moederskindje. Roman en ik woonden in een appartement dat zijn moeder voor hem had gekocht. Ik heb mijn eigen appartement, maar het is bescheiden – een eenpersoonskamer in een niet-zo-goede buurt, dus ik voelde me meer op mijn gemak bij hem.
Het was twee dagen geleden dat Roman was vertrokken en ik had een vrije dag gehad. Ik had heerlijk geslapen, genoeg geslapen na het vroege opstaan. Ik hoorde de sleutel in het slot. Ik deed mijn ogen nauwelijks open, niet wetend wie het kon zijn. Maar toen kwam Roman’s moeder de kamer binnen, zo blij en vol energie kijkend. “Lucia, sta op!
Hoe lang kun je nog slapen! Ik heb hier behang gekocht, laten we het opnieuw schilderen terwijl Roman in Egypte is! We plakken het behang op, witten het plafond en maken lawaai! Over een week zijn we klaar! “Stel je voor, Romashka komt terug van zee en het appartement is al gerenoveerd, hij zal blij zijn!”
– Olga Petrovna, dus Roman zal bakken in de zon, en ik zal reparaties uitvoeren in zijn appartement na het werk? Om hem gelukkig te maken?” ‘Ja, wil je hem gelukkig maken?’ ‘Nee, dat wil ik niet!’ ”Stel je voor! Als je hem zo graag wilt plezieren, doe de renovatie dan zelf of huur arbeiders in, ik raak het niet aan.
– “Nou, je hebt je ware gezicht laten zien. Diep van binnen wist ik wat je was, maar ik wilde het niet geloven. Dus ik zal je wat vertellen, mijn liefste. Nu zal mijn Romashka nooit met je trouwen. “En om met je te trouwen, moet ik zijn appartement behangen? Is dit een test of wat?
Ik kleedde me snel aan en sloeg de deur dicht. Een week ging voorbij. Ik genoot van de rust in mijn kleine en gezellige appartement. Roma, die was teruggekeerd uit Egypte, belde me op en begon te klagen: “Hé, waarom heb je je moeder niet geholpen?
Haar handen zouden eraf gevallen zijn, ze had arbeiders moeten inhuren!” ‘Weet je, liefje, laten we je moeder op de een of andere manier beheren, zonder mij!’, onderbrak ik hem. Vijftien jaar zijn verstreken sinds het einde van dat verhaal. Ik trouwde en werd moeder van twee prachtige meisjes. En Roma scheidde voor de derde keer. Blijkbaar is niemand ooit geslaagd voor mijn moeders test voor een goede echtgenote.
