Voor de feestdagen zaten mijn familie en ik samen rond de tafel. Mijn man bracht de kwestie ter sprake en toen hadden we een ernstige ruzie.
Mijn man kondigde aan dat hij niet langer bij zijn ouders wilde wonen, dus besloot hij een nieuw huis te bouwen. Mijn moeder voedde mij alleen op. We woonden in het huis van mijn oma.
Na mijn oma erfden we haar appartement. We renoveerden het en kochten 2 appartementen. Het ene stond op naam van mijn moeder en het andere op mijn naam. Mijn appartement werd verhuurd en het geld dat we kregen werd gebruikt om mijn opleiding te betalen. Toen trouwde ik. We vertelden mijn man en zijn ouders niet dat ik een huis had.
Mijn moeder opende een rekening voor mij en het huurgeld werd op mijn naam geïnd. Ik besloot mijn man een leuke verrassing te geven als ik genoeg geld had. Later realiseerde ik me dat ik een zeer ongepast moment had gekozen om mijn geheim te onthullen.
Mijn man was erg beledigd dat ik al die tijd iets voor hem verborgen had gehouden.
Hij en zijn ouders hadden een flinke ruzie met me. Mijn man zei dat hij me niet langer kon vertrouwen. Ik ging naar het huis van mijn moeder. Mijn moeder voelde zich schuldig.
Toen besloot ze met mijn schoonmoeder te praten. Maar die liet mijn moeder niet eens binnen. Ze beschuldigde haar van alles en noemde haar een leugenaar. Mijn moeder kwam boos terug. Ik stelde mijn man voor om mijn appartement te verlaten en een nieuw huis te bouwen, zoals hij had gedroomd.
Maar hij weigerde en zei dat hij me niet wilde zien. Maar ik denk niet dat ik iets verkeerd heb gedaan. Ik denk dat hij blij had moeten zijn dat ik een appartement en geld had, niet andersom. Nu zal ik niet meer bellen en mijn man vragen om terug te komen en me te vergeven. Als hij denkt dat hij niet zonder mij kan, komt hij wel terug. En als hij mijn gezicht niet wil zien, is dat zijn probleem. Ik heb een huis om in te wonen en genoeg geld om comfortabel te leven.
