Wat begon als schattige kiekjes en onschuldige familievlogs is inmiddels verworden tot een lucratieve industrie waarin jonge kinderen ongevraagd de hoofdrol spelen. Op TikTok en YouTube draaien de camera’s onophoudelijk, zelfs wanneer kinderen huilen, ruzie maken of in zwemkleding rondlopen. Voor veel ouders betekent het views, likes, en sponsordeals. Maar voor het kind? Een permanente digitale schaduw — zonder instemming, zonder bescherming.
Bekijk de video onderaan de pagina!
Kind als verdienmodel: liefde of uitbuiting?
Influencergezinnen trekken miljoenen volgers. De kleintjes zijn vaak het populairst. Eerste stapjes, driftbuien, zwemlesmomenten — alles is voer voor content. Maar wat online zo onschuldig oogt, kent een duistere achterkant. Kinderen hebben geen stem in wat er gedeeld wordt. Ze worden een merk, een product, een instrument om geld en aandacht te genereren. En wat vandaag een virale video is, kan over tien jaar een pijnlijke herinnering zijn die nooit meer verdwijnt.
Presentator Tim Hofman waarschuwt al langer voor de risico’s van deze praktijk. Beelden van huilende kinderen of blote huid kunnen in verkeerde handen terechtkomen. Misbruik ligt op de loer. En ook zonder kwaadaardige bedoelingen: ouders verliezen soms elk moreel besef zodra de statistieken omhoogschieten. De grens tussen opvoeden en exploiteren vervaagt.
Tajjiou: “Mensonterend, vooral voor meisjes”
Een van de felste stemmen in dit debat is die van opiniemaker Kaoutar Tajjiou. Ze spaart de woorden niet. Vooral het online delen van beelden van jonge meisjes in bikini vindt ze schrijnend. “Mensonterend,” noemt ze het. Ze pleit voor volledig bedekkende zwemkleding, ook voor kinderen — wat in Nederland op veel onbegrip stuit. Haar boodschap: het gaat niet om religieuze voorschriften, maar om waardigheid en bescherming van het kind.
Wat voor de een een onschuldige zomerse video is, ziet een ander als normalisering van seksualisering. Culturen botsen, normen verschuiven. Maar het gedeelde uitgangspunt blijft: het kind moet centraal staan. En dat gebeurt nu vaak niet.
Bekijk de video onderaan de pagina!
Frankrijk loopt voorop, Nederland blijft achter
In Frankrijk is sinds 2020 wetgeving van kracht die ouders verantwoordelijk houdt als kinderen schade lijden door online exposure. Nederland kent zo’n wet (nog) niet, maar het maatschappelijk bewustzijn groeit. Steeds meer mensen stellen kritische vragen: heeft een kind niet óók recht op privacy? Op een jeugd zonder permanente camera in het gezicht?
De vlogs leveren geld en roem op, maar wat levert het het kind op? Misschien een speelgoeddeal, een gratis vakantie — maar ook een digitaal archief dat hem of haar levenslang achtervolgt. En een kind van vier wéét dat niet. Die denkt niet aan reputatieschade, aan online veiligheid, of aan toekomstige sollicitatiegesprekken.
Empathie boven exploitatie
Dat ouders trots zijn op hun kinderen is vanzelfsprekend. Maar de camera hoeft niet álles vast te leggen. Liefde hoeft niet viraal te gaan om echt te zijn. Elk kind verdient de kans om herinneringen te maken buiten het zicht van miljoenen vreemden. Zonder dat elk snotneusmoment of tranendal als entertainment wordt gedeeld.
Misschien is het tijd om terug te schakelen. Niet alles hoeft gedeeld. Niet elk moment hoeft gemonetariseerd. De echte waarde zit niet in views of shares, maar in veiligheid, geborgenheid en vertrouwen.
Een kind is geen content. Geen clickbait. Geen inkomstenbron. Het is een mens — dat jou nodig heeft, niet je camera.
