Schaduw van twijfel
De zon, als een gloeiend heet mes, doorboorde de ochtendmist terwijl Anna in haar oude maar nog steeds geliefde sedan langs de snelweg Rende. Ze manoeuvreerde behendig tussen auto ‘ s, maar ze was altijd alert tijdens het rijden: de telefoon was veilig verborgen in haar tas, de gesprekken wachtten. Anna waardeerde de stilte van de ochtend – het was haar ritueel voor de drukte van de werkdag.
Het rode licht ging aan bij de kruising en Anna, net als de andere chauffeurs, bevroor in afwachting. Op dat moment trilde haar smartwatch en knipperde een kort bericht. Ze keek naar het scherm en bevroor, alsof ze was geëlektrocuteerd.
Ik kom vanavond langs. Bereid een verrassing voor!”
Het bericht kwam van haar man, Ilya. Maar wat is de vreemdheid? Ilya kwam toch elke avond thuis. Waarom deze hint van een verrassing? De nummers op het verkeerslicht telden de seconden af en Anna kon het niet laten om haar telefoon te pakken. Stel je haar verbazing voor toen er geen enkele nieuwe boodschap in de boodschapper was, noch van Ilya noch van iemand anders.
Een hoorn van achteren bracht haar terug naar de realiteit. Anna stapte op het gas, maar een koude brok angst had zich al in haar borst gevestigd. Ze wist dat berichten konden worden verwijderd, zowel van zichzelf als van de andere persoon. Maar voor Ilya om dat te doen? Het was te raar.
Op weg naar het werk worstelde Anna met de drang om haar man te bellen en een verklaring te eisen. Maar iets zei haar dat ze de tijd moest nemen. Zij en Ilya waren slechts drie jaar getrouwd, ze hadden nog geen kinderen en hun leven leek perfect. Of was het gewoon haar verbeelding? Ze herinnerde zich de verhalen van vrienden wiens echtgenoten een dubbelleven hadden geleid, en besloot dat ze verstandig zou handelen.
Op het werk kwam de telefoon weer tot leven — dit keer verdween het bericht van Ilya niet.
“Hoe gaat het, schat? Wat bestellen we voor het diner?”
Anna antwoordde, in een poging kalm te lijken:
“Ik ben er goed gekomen, het verkeer is hel. Sushi misschien?”
“Geweldig idee! Ik ben voor zalmrollen”, antwoordde Ilya onmiddellijk.
Ze legde haar telefoon neer, maar haar gedachten draaiden in haar hoofd. Misschien was het bericht van vanmorgen een vergissing? Of komt het van iemand anders en heeft ze de naam verkeerd gelezen? Het horloge is klein, het scherm is zwak. Maar twijfels klampten zich vast aan haar geest als schaduwen.
Anna was de hele dag afgeleid. Haar collega ‘ s merkten haar bedachtzaamheid op, maar ze zwaaide ze weg, met als reden vermoeidheid. Ik wilde het niemand vertellen … het was te vernederend om toe te geven dat je huwelijk misschien uit je voegen barstte. In de avond belde Ilya:
Anya, ik heb vertraging op het werk, ik kom later terug. Verveel je niet!
Haar hart zonk. Dat is het. De boodschap van vanmorgen was duidelijk niet voor haar bedoeld. Ze mompelde iets als reactie en hing op en liet tranen los in de auto. Het doet zo ‘ n pijn! Ilya was alles voor haar, degene met wie ze droomde oud te worden, lachend om kleine ruzies. En wat nu? Verraad?
Anna herinnerde zich haar vriendin Lisa, wiens man werd betrapt op correspondentie met zijn minnares. Lisa vond het wachtwoord, hackte de telefoon en ontdekte de waarheid. Toen had Anna medelijden met haar vriendin, maar dacht stiekem: “dat gaat mij niet gebeuren.”En hier is ze aan de rand van dezelfde afgrond.
Toen Anna thuiskwam, besloot ze dat ze bewijs nodig had. Ilya volgen met de auto? Het is grappig-ze is niet de heldin van een actiefilm, en ze zal het verliezen in de files. Een telefoon dan. Dit is haar enige kans.
‘S avonds kwam Ilya terug alsof er niets was gebeurd. Anna begroette hem met een glimlach en omhelsde hem, maar van binnen was ze gespannen, op zoek naar de geuren van andere mensen. Parfum? Geen. Shampoo? Het is ook van hem, schat. Maar dat betekende niets—Ilya kon een douche nemen om zijn sporen uit te wissen.
Ze hadden een etentje en praatten, maar Anna was ergens ver weg. Ilya merkte:
“Het lijkt erop dat je vandaag geen zaken doet.”Wat is er mis?
– Ik ben gewoon uitgeput, ” loog ze en dwong een glimlach.
Misschien moeten we een film kijken? Ik vond een nieuwe thriller, zeggen ze, vuur.
“Ik ga liever in Bad.”Kijk zonder mij.
In de badkamer begon Anna weer te huilen. Haar wereld viel uit elkaar en ze deed alsof alles in orde was. Maar haar vastberadenheid werd steeds sterker: ze zou tot de waarheid komen.
Voordat ze naar bed ging, bedacht Anna een plan. Toen ze gingen liggen, wendde ze zich tot Ilya.:
– Ilyusha, kun je me een paar duizend geven? Mijn salaris is morgen, en ik heb een beetje uitgegeven.
– Geen probleem, hij pakte zijn telefoon. “Hoeveel precies?”
– Twee is genoeg.
Anna hield haar adem in en keek naar zijn vingers. Ilya gaf snel het wachtwoord in, maar ze ving slechts een deel van de nummers. Hij stuurde het geld en zei Goedenacht, viel al snel in slaap. Anna wachtte tot zijn ademhaling gelijk werd en pakte voorzichtig de telefoon op. Het eerste wachtwoord werkte niet. De tweede ook. Ze werd nerveus, haar hart bonsde zo hard dat het leek alsof ze het hele huis wakker zou maken.
Anya, wat doe je? Ilya ‘ s stem was slaperig maar hard.
De telefoon viel uit haar handen. Ze bevroor, zich realiserend dat ze was gepakt.
– Ik… gewoon…”de woorden raakten verward.
Ilya deed de lamp aan en keek haar verbaasd aan.
“Heb je mijn telefoon gecontroleerd?”
Het had geen zin om te liegen. Anna flapte uit:
– Ja! Omdat je me bedriegt!
– wat? Ilya stond zelfs op. “Waarom denk je dat?”
– Morgenbericht. Die je hebt verwijderd! Het was duidelijk niet voor mij!
Ilya lachte plotseling, wat Anna nog meer woedend maakte.
“Ben je geamuseerd?”Vertel me met wie je me bedriegt!
Ze wachtte tot hij het ontkende, maar Ilya schudde zijn hoofd.
– An, kalmeer. Ik zal alles uitleggen. Ten eerste, ik bedrieg je niet. Ik hou van je en ik heb niemand anders nodig. Ten tweede, de boodschap was echt niet voor jou. Het is voor Misha, mijn vriendin van het werk.
Anna fronste. Wat voor onzin is dit?
Wie is Misha?”En waarom zou hij op je wachten?
Ilya opende de telefoon — Anna merkte dat ze een fout had gemaakt in twee cijfers van het wachtwoord — en liet de correspondentie zien. Er was inderdaad een “Misha” contact, maar dat bewijst niets. Ze begon te lezen en raakte nog meer in de war.
– Waar heb je het over?
Ilya zat dichterbij. – Misha begon een startup, wil een online winkel lanceren. Ik ging akkoord om te helpen met de website en reclame, maar niet voor niets. Ik wilde wat extra geld verdienen om je te verrassen op je trouwdag. Daarom schreef ik hem dat ik ‘ s avonds langs zou komen om het project te bespreken. Maar in de ochtend, annuleerde hij de vergadering, en belde toen terug en zei dat hij het nog steeds kon doen. Dat zijn alle geheimen.
Anna was stil, verteerde wat ze had gehoord. Het klonk plausibel, maar de twijfels knaagden nog steeds.
Waarom heb je het bericht verwijderd?
“Omdat ik niet wilde dat je het zag en vragen begon te stellen.”Je bent nieuwsgierig naar mij, Je had alles meteen moeten weten”, glimlachte hij. Maar het lijkt erop dat de verrassing toch verpest is.
“Heb je me echt niet bedrogen?”Vroeg Anna rustig.
“Ik zweer het.”Alleen jij. Altijd.
Opluchting spoelde over haar heen als een warme golf. Anna snuffelde tegen Ilya aan en voelde dat de spanning wegging.
– Het spijt me dat ik… nou, je snapt het.
“Het spijt me dat ik je nerveus heb gemaakt.
Ze waren even stil, en toen vernauwde Anna haar ogen sluw.:
“Wat is de verrassing?”
Ilya lachte en deed het licht uit.
“Dat Weet je nog niet. Maar ik beloof dat je het leuk zult vinden.
In het donker, toen de stilte van de nacht haar omringde, kon Anna niet anders dan glimlachen. Op dat moment, toen alles om haar heen in vrede werd gedompeld, voelde ze iets bijzonders in haar, iets dat haar hart sneller deed kloppen. Maar de volgende dag, toen de zon de wereld verlichtte met haar eerste stralen, deed ze iets waar ze Ilya niet over vertelde. Het was een daad die ze zorgvuldig had overwogen, niet zeker of hij haar impuls zou begrijpen, maar iets binnenin vertelde haar dat het het juiste was om te doen.
Tijdens haar lunchpauze, toen haar gedachten nog stevig vastzaten aan de beslissing, ging ze naar een juwelierszaak. Onder het zachte licht van de etalages, tussen de vele sprankelende ornamenten, rustte haar blik op een stijlvol horloge — nauwkeurig, exquise en perfect. Ze waren als de belichaming van waar hij zo vaak over had gesproken toen hij over hen droomde. Dit geschenk was niet alleen een ding, maar een symbool van hun gedeelde verlangens, hun kleine maar betekenisvolle dromen.
Ze wist dat als er verrassingen zouden worden geregeld, het zou moeten worden gedaan rekening houdend met het feit dat ze met beide handen moeten deelnemen aan wat hen omringt, aan wat voor hen beiden betekenisvol zal zijn. Immers, de liefde die zij en Ilya deelden was het waard om te vechten met twijfels, met donkere hoeken die soms in hun relatie verschenen. In plaats van onzekerheid te laten groeien, besloot Anna dat elk moment, elke actie die ze deelden, gebaseerd moest zijn op oprechtheid en vertrouwen. Met elk
