Ik kwam naar dit eiland op zoek naar vrede, om een nieuw leven te beginnen en te genezen van het verleden. In plaats daarvan ontmoette ik hem—Charmant, attent en alle dingen waarvan ik niet wist dat ik ze nodig had. Maar zodra ik begon te geloven in een nieuw begin, vernietigde een enkel moment alles.
Hoewel ik hier tientallen jaren had doorgebracht, leek mijn woonkamer op de ruimte van iemand anders. Ik was 55 jaar oud en ik stond naar een open koffer te kijken en vroeg me af hoe mijn leven me hiertoe had geleid.
“Hoe zijn we hier gekomen?”Vroeg ik, kijkend naar de gehavende beker voor altijd en altijd in mijn hand voordat ik hem opzij gooide.
Ik liep met mijn hand over de bank. “Vaarwel aan de zondagse koffie en ruzies over pizza.”
De herinneringen zoemden in mijn hoofd als ongewenste gasten die ik niet kon verbannen. De leegte was sterker in de slaapkamer. De andere helft van het bed keek me aan als een beschuldiging.
‘Kijk me niet zo aan,’ mompelde ik. “Het is niet alleen mijn schuld.”
Het verzamelen van dingen werd een jacht op items die er nog steeds toe deden. De laptop lag op de tafel als een baken.
‘Je bent tenminste gebleven,’ zei ik en streelde hem.
Het bevatte mijn onvoltooide boek, waar ik twee jaar aan had gewerkt. Het was nog niet af, maar het was mijn bewijs dat ik nog niet helemaal verdwaald was.Best verkochte boeken online kopen
En toen kreeg ik een brief van Lana.:
“Creatieve retraite. Een warm eiland. Een nieuwe start. Wijn.”
‘Natuurlijk is het Wijn,’ lachte ik.
Lana heeft Rampen altijd aantrekkelijk kunnen maken. Het leek een roekeloos idee, maar is dat niet het punt?
Ik keek naar de bevestiging van de vlucht. Mijn innerlijke stem liet me niet rusten.
Wat als ik het niet leuk vind? Of als ik niet geaccepteerd word? Wat als ik in de oceaan val en opgegeten word door haaien?
Maar toen kwam er weer een gedachte.
En als ik het nog steeds leuk vind?
Ik ademde uit en sloot de koffer. “Tot zover de ontsnapping.”
Ik ben niet weggelopen. Ik rende naar iets nieuws.
Het eiland begroette me met een warme bries en het ritmische geluid van golven die op de kust botsten. Ik sloot mijn ogen voor een moment en haalde diep adem, waardoor de zoute lucht mijn longen vulde.
Dat is precies wat ik nodig heb.
Maar de vrede duurde niet lang. Toen ik de retraite-locatie naderde, veranderde de wereld van het eiland in luide muziek en uitbarstingen van gelach. Mensen, meestal in de twintig en dertig, loungen op kleurrijke Ottomanen, met drankjes die meer op Paraplu ‘ s leken dan op vloeistof.
“Nou, het is zeker geen klooster,” mompelde ik onder mijn adem.
De groep bij het zwembad lachte zo hard dat het een vogel in een nabijgelegen boom schrok. Ik zuchtte.
Creatieve doorbraken, hè, Lana?
Voordat ik in de schaduw kon verdwijnen, verscheen Lana, haar hoed gekanteld naar een speelse hoek, en een margarita in haar hand.
Thea!”schreeuwde ze, alsof we gisteren nog geen sms hadden gestuurd. “Je bent gearriveerd!”
“Het spijt me al,” mompelde ik, maar ik dwong een glimlach.
“Oh, kom op,” zei ze, zwaaiend met haar hand. “Magie gebeurt hier! Geloof me, je zult het leuk vinden.”
“Ik hoopte op iets… hush, ” zei ik, terwijl ik een wenkbrauw opstak.
“Onzin! Je moet mensen leren kennen en de energie opnemen! Trouwens, “ze greep mijn hand,” Ik moet je aan iemand voorstellen.”
Voordat ik kon protesteren, leidde ze me door de menigte. Ik voelde me als een vermoeide moeder op een schoolfeest, die probeerde niet over afgedankte teenslippers te struikelen.
We stopten voor een man die, ik zweer het, eruit zag alsof hij op de cover van GQ stond. Gebruinde huid, een ontspannen glimlach, en een wit linnen overhemd ontknoopt genoeg om mysterieus maar niet vulgair te zijn.
“Thea, Dit is Eric,” zei Lana enthousiast.
“Leuk je te ontmoeten, Thea,” zei hij, zijn stem zo zacht als een zeebries.
“Zo ook,” zei ik, in de hoop dat mijn nerveuze spanning niet al te merkbaar was.
Lana straalde alsof ze net een koninklijke verloving had geregeld. Eric is ook schrijver. Hij droomde ervan je te ontmoeten toen ik hem over je boek vertelde.”Koop best verkochte boeken online
Mijn wangen zijn gespoeld. “Oh, het is nog niet af.”
“Het maakt niet uit”, zegt Eric. “Wat je er twee jaar in hebt gestopt… het is geweldig! Ik zou graag over haar horen.”
Lana lachte en stapte terug. “Jullie twee praten. Ik zal meer margarita ‘ s vinden!”
Ik was boos op haar. Maar na een paar minuten, of het nu Eric ‘ s onweerstaanbare charme was of de magische zeebries die met me speelde, stemde ik ermee in om een wandeling te maken.
‘Geef me even een minuutje,’ zei ik, en verraste zelfs mezelf.
In mijn kamer, ik snuffelde in mijn koffer en nam de meest geschikte zomerjurk.
Waarom niet? Als ik al gesleept word, dan zie ik er tenminste goed uit.
Toen ik naar buiten kwam, stond Eric al te wachten. “Ben je er klaar voor?”
Ik knikte en probeerde er rustig uit te zien, ook al trilde mijn maag ongewoon. “Leid de weg.”
Eric liet me delen van het eiland zien die onaangetast leken door de drukte van de retraite. Een afgelegen strand met schommels opknoping van een palmboom, een verborgen pad leidt naar een klif met een spectaculair uitzicht — plaatsen die niet in de toeristische brochures.
“Je bent hier goed in,” zei ik lachend.
“Wat is het?”vroeg hij, zittend op het zand in de buurt.
“Het gaat erom dat iemand vergeet dat ze helemaal niet op hun plaats zijn.”
Zijn glimlach werd groter. “Misschien ben je niet zo misplaatst als je denkt.”
Toen we praatten, lachte ik meer dan ik in maanden had. Hij deelde verhalen over zijn reizen en zijn liefde voor literatuur, die samenviel met mijn hobby ‘ s. Zijn bewondering voor mijn boek leek oprecht, en toen hij grapte dat hij op een dag mijn handtekening aan de muur zou hangen, voelde ik een warmte die ik al lang niet meer had gevoeld.Best verkochte boeken online kopen
Maar onder die lach zat me iets dwars. Een kleine zorg die ik niet kon uitleggen. Hij leek perfect, te perfect.
De volgende ochtend begon het allemaal met een hoog humeur. Ik strekte me uit, mijn geest racete met ideeën voor het volgende hoofdstuk van mijn boek.
“Vandaag is de dag,” fluisterde ik, reikend naar mijn laptop.
Mijn vingers liepen snel over de sleutels. Maar toen het bureaublad op het scherm verscheen, stopte mijn hart. De map waar mijn boek werd bewaard-twee jaar werk, slapeloze nachten-is verdwenen. Ik heb de hele harde schijf doorzocht, in de hoop dat hij ergens kwijt was. Niets.
“Dit is raar,” zei ik tegen mezelf.
Mijn laptop was er nog, maar het belangrijkste deel van mijn werk was spoorloos verdwenen.
“Oké, geen paniek,” fluisterde ik en greep de rand van de tafel. “Je bent waarschijnlijk gewoon in de war.”
Maar ik wist dat dat niet het geval was. Ik Rende de kamer uit en ging rechtstreeks naar Lana. Toen ik door de gang liep, werd ik aangetrokken door gedempte stemmen. Ik bevroor, mijn hart klopte sneller. Langzaam liep ik naar de deur van de volgende kamer, die op een kier stond.Best verkochte boeken online kopen
“Moeten we dit gewoon aan de juiste uitgever aanbieden?”zei Eric’ s stem.
Mijn bloed bevroor. Het was Eric. Ik keek door de scheur en zag Lana voorover leunen, haar stem laag, als een fluistering van een samenzweerder.
“Haar manuscript is geweldig,” zei Lana, haar toon zo zoet als siroop. “We zullen uitzoeken hoe we het als de mijne kunnen indienen. Ze zal nooit weten wat er gebeurd is.”
Mijn maag verwrongen van woede en verraad, maar er was iets nog erger-teleurstelling. Eric, die me aan het lachen maakte, naar me luisterde en die ik begon te vertrouwen, maakte er deel van uit.
Ik draaide me om voordat ze me konden zien en ging terug naar mijn kamer. Ze sloeg de koffer dicht en gooide er snel dingen in.
“Dit had mijn nieuwe start moeten zijn,” fluisterde ik zachtjes, vol bitterheid.
Mijn zicht was wazig, maar ik liet mezelf niet huilen. Het was noodzakelijk voor degenen die nog steeds geloven in tweede kansen om te huilen, en ik ben er klaar mee.
Toen ik het eiland verliet, leek de felle zon een wrede grap. Ik keek niet om. Dat hoefde niet.
Maanden later was de boekhandel vol en de lucht was bruisend van gesprekken. Ik stond op het podium met een exemplaar van mijn boek en probeerde me te concentreren op de gezichten die naar me glimlachten.Best verkochte boeken online kopen
“Dank u allen voor uw komst vandaag,” zei ik, mijn stem stevig ondanks de storm van emoties op de loer binnen. “Dit boek is het resultaat van vele jaren werk en … .. een reis die ik niet had verwacht.”
Het applaus was warm, maar het deed pijn. Dit boek was mijn trots, Ja, maar de weg naar het succes was verre van gemakkelijk. Het verraad zat nog steeds in mijn hoofd.
Toen de rij voor handtekeningen afnam en de laatste gast vertrok, ging ik moe in een hoek van de winkel zitten. Toen zag ik het, een klein gevouwen briefje op tafel.
“Je bent me een handtekening schuldig. Er is een café op de hoek als er tijd is.”
Het handschrift was onmiskenbaar van haar. Mijn hart sloeg een slag over. Eric.
Ik keek naar het briefje, mijn emoties waren overweldigd: nieuwsgierigheid, irritatie en iets dat ik nog niet wilde noemen.
Ik dacht er even aan om het te verfrommelen en weg te gaan. Maar in plaats daarvan zuchtte ik, pakte mijn jas en ging naar het café. Ik zag hem meteen.
“Je bent dapper om zo’ n briefje achter te laten,” zei ik, terwijl ik tegenover hem ging zitten.
Dapper of wanhopig?”antwoordde hij met een glimlach. “Ik wist niet dat je zou komen.”Koop best verkochte boeken online
‘Ik ook,’ bekende ik.
“Thea, ik moet alles uitleggen. Wat er op het eiland gebeurde … in het begin begreep ik Lana ‘ s ware bedoelingen niet. Ze overtuigde me dat het allemaal voor jouw bestwil was. Maar zodra ik besefte wat ze van plan was, heb ik de flashdrive naar jou gestuurd.”
Ik was stil.
“Toen Lana me hierin meesleepte, zei ze dat je te bescheiden was om je boek zelf te publiceren,” vervolgde Eric. Ze beweerde dat je niet in je talent gelooft en dat je iemand nodig hebt die je zal verrassen, het naar een nieuw niveau zal brengen. Ik dacht dat ik hielp.”
“Verrassing?”Ik brak. “Wil je mijn werk stelen door achter mijn rug om te handelen?”
“Dat is wat ik in eerste instantie dacht. Toen ze me de waarheid vertelde, pakte ik een flashdrive en ging je zoeken, maar je was al weg.”
“Wat ik hoorde was niet wat ik dacht dat het was?”
“Dat klopt. Thea, ik koos jou zodra ik de waarheid besefte.”
