Mijn man en ik wonen al 35 jaar samen. Ik ben 55, hij is 57. In de loop der jaren hebben we een zoon en twee prachtige dochters gehad. Van buitenaf leek ons huwelijk perfect, maar de realiteit was compleet anders.
Mijn man werkte bijna nooit. Hij werkte parttime als automonteur voor een vriend, maar de rest van de tijd zat hij voor de TV te klagen over alles.: aan de overheid, benijdend de nieuwe auto van de buurman en kritiek op mij voor het gebrek aan orde in het huis.
Deze beweringen werden gemeengoed voor mij en ik nam ze niet meer serieus. 😢
Toen hij vertrok voor een andere vrouw, was het een echte klap voor ons allemaal. De nieuwe vrouw was niet ouder dan 40 jaar. Het deed me veel pijn, maar onverwacht voor iedereen en voor mezelf, deed ik iets dat mijn leven veranderde. 😢 👇👇
Na 35 jaar huwelijk vertrok mijn man voor een jonge vrouw, en ik werd alleen gelaten en besefte dat ik al die jaren alleen voor mijn familie had geleefd.
Ondanks de pijn besefte ik al snel dat zijn vertrek eigenlijk een bevrijding was.
Ik ben nu alleen. Of beter gezegd, Ik ben vrij. Ik ben prima zonder een relatie, en Ik wil niet eens nadenken over een nieuwe relatie. Uiteindelijk realiseerde ik me het belangrijkste: in mijn huwelijk besteedde ik te veel aandacht aan iedereen behalve aan mezelf.
Ik leefde voor mijn man en kinderen en vergat mezelf. Nu begrijp ik dat het in een relatie belangrijk is om niet alleen voor de partner te zorgen, maar ook voor jezelf.
Na 35 jaar huwelijk vertrok mijn man voor een jonge vrouw, en ik werd alleen gelaten en besefte dat ik al die jaren alleen voor mijn familie had geleefd.
In de loop der jaren is mijn man gewend geraakt aan het feit dat ik altijd voor hem zorgde en het voor lief nam. En toen ik zijn steun nodig had, verdween zijn interesse in mijn toestand en gingen de klachten door.
Na de scheiding werden mijn dochters mijn steunpilaar. Ze herinnerden me eraan dat het leven doorgaat! Nu heb ik meer tijd voor mezelf. Ik leerde van het leven te genieten en besefte dat ik gelukkig kon zijn zonder mijn man.
Na 35 jaar huwelijk vertrok mijn man voor een jonge vrouw, en ik werd alleen gelaten en besefte dat ik al die jaren alleen voor mijn familie had geleefd.
Ik heb een duidelijke beslissing genomen: Ik zal mijn man nooit vergeven en Ik zal hem niet terugnemen.
