De laatste tijd heb ik steeds meer het gevoel dat mijn dochter en schoonzoon me als een oudere vrouw zien. Het is niet dat ik klaag, het is gewoon raar.
Twee dagen geleden werd ik 46 jaar en besloot ik deze dag met vrienden te vieren in een gezellig restaurant. De vakantie bleek geweldig te zijn. In de avond organiseerde ik een diner thuis, waarbij ik mijn dochter en schoonzoon uitnodigde.
Toen ze aankwamen, gaf mijn schoonzoon me een prachtig boeket rozen en mijn dochter gaf me een envelop. Ik keek haar met een glimlach aan, maar besefte nog steeds dat het iets ongewoons zou zijn. Toen ik zag wat er in de envelop zat, was ik geschokt. Nu wil ik niet eens met mijn dochter praten.
Op mijn verjaardag gaf mijn dochter me een envelop: toen ik zag wat erin zat, stopte ik gewoon met communiceren met haar.
De dochter bood meteen aan om te zien wat er was.
– Mam, je moet zeker kijken naar wat we je hebben gegeven! – Zei ze.
Je weet dat ik het niet leuk vind als mensen geld geven. Het is saai.
“Mam, het is geen geld. Je zult zeker gelukkig zijn.
Ik opende de envelop en vond een ticket naar een sanatorium in Transcarpathia voor 10 dagen met een heel pakket behandelingen: massages, thermale bronnen, dieetvoeding.
– Wow, ” ik zei toen ik zag wat voor cadeau het was. Hoe heb je zoiets bedacht?
Natalia Vasiljevna, Vond je ons geschenk niet leuk? – vroeg de schoonzoon met een lichte verbijstering.
Op mijn verjaardag gaf mijn dochter me een envelop: toen ik zag wat erin zat, stopte ik gewoon met communiceren met haar.
Ik bleef staan en probeerde de woorden te vinden. Aan de ene kant is een bezoek aan een sanatorium echt aandacht. Maar aan de andere kant, voor wie is dit geschenk? Voor mij, een energieke en jonge vrouw die gewend is aan reizen en een dynamisch leven?
– Ik ben dankbaar, natuurlijk, “ik begon,” maar een sanatorium? Voor wie is dit? Is het voor ouderen?
– Mam, dit is niet zomaar een sanatorium. Dit zijn bergen, frisse lucht en prachtige natuur. We vonden zelfs een plek met comfortabele kamers en veel entertainment!
“Entertainment? Dansen voor senioren? Ik kon mijn sarcasme niet helpen. – Dochter, je weet dat ik zulke plekken niet leuk vind. Ik zal niet op procedures zitten met mensen die tientallen jaren ouder zijn dan ik.
– Mam, maar als je wilt ontspannen, ontspan je. Het is zo ‘ n unieke ervaring!
Ik schudde mijn hoofd. Waarom zien ze mij als een oude dame? Ik ben tenslotte niet klaar om mijn dagen door te brengen in het gezelschap van ouderen, zelfs niet als het in de Karpaten is.
“Er is een andere manier om te ontspannen,” zei ik, terwijl ik mijn emoties voelde stijgen. Waarom dacht je er niet aan om ergens heen te gaan waar ik me levend kan voelen? Egypte, Italië… iets helder waar ik van hou.
De schoonzoon, die de spanning opmerkte, probeerde in te grijpen.
Op mijn verjaardag gaf mijn dochter me een envelop: toen ik zag wat erin zat, stopte ik gewoon met communiceren met haar.
“We wilden dat je een beetje ontspannen, Mam. We dachten dat het nuttig voor je zou zijn.
“Nuttig?”Misschien is het nuttig voor iemand die op 70-jarige leeftijd plezier vindt in een warm zwembad met mineraalwater, maar niet voor mij! Ik kon mijn wrok niet meer verbergen.
Ik voelde alle energie naar binnen gaan en tranen kwamen in mijn ogen. Mijn dochter en schoonzoon bedankten me voor het diner en vertrokken zonder een woord te zeggen. Ze hebben zich niet eens verontschuldigd. Ik bleef aan tafel zitten, met deze belachelijke envelop in mijn handen.
Ik was zo gekwetst! Ik kan niet geloven dat mijn dochter me zo ziet.
